Annalisa Sannino
Καθηγήτρια Tampere University, Finland
Yrjö Engeström
Ομότιμος Καθηγητής University of Helsinki, Finland
Σπύρος Δουκάκης
Επίκουρος Καθηγητής Ιόνιου Πανεπιστημίου, Πρόεδρος ΙΕΠ
Χαράλαμπος Ζαγούρας
Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, ΙΤΥΕ Διόφαντος
Παναγιώτης Τσιωτάκης
ΕΔΙΠ Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, Δημιουργός της ομάδας “ChatGPT+AI για Εκπαιδευτικούς”
Μανόλης Κουσλόγλου
Σύμβουλος Εκπαίδευσης Φυσικών Επιστημών, Δημιουργός της ομάδας “Εξ αποστάσεως Εκπαίδευση”
Δημήτρης Σερπάνος
Καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών,
Πρόεδρος ΙΤΥΕ Διόφαντος
Annalisa Sannino & Yrjö Engeström
Η Annalisa Sannino είναι μια διεθνώς γνωστή επιστήμονας της μάθησης και κορυφαία αυθεντία στην Πολιτισμική Ιστορική Θεωρία της Δραστηριότητας και στις διαμορφωτικές παρεμβάσεις. Ολοκλήρωσε το διδακτορικό της στην Κοινωνική Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο του Νανσύ της Γαλλίας το 2000. Έχει διδάξει και συμμετέχει σε έρευνες σε διεθνές και διεπιστημονικό πλαίσιο για εκτεταμένες περιόδους σε πανεπιστήμια της Αμερικής, της Αυστραλίας, της Φινλανδίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Νότιας Αφρικής και της Σουηδίας. Από το 2018, είναι Τακτική Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Τάμπερε στη Σχολή Εκπαίδευσης και Πολιτισμού , όπου ηγείται της ερευνητικής ομάδας RESET (Research Engangment for Sustainable and Equitable Transformations) η οποία έχει γίνει βασικός εταίρος στην κινητοποίηση της κοινωνίας των πολιτών προς την εξάλειψη των αστέγων στη Φινλανδία. Τα αποτελέσματα της έρευνάς της έχουν εμφανιστεί σε πολυάριθμες δημοσιεύσεις, συμπεριλαμβανομένων τριών βιβλίων που έχει επιμεληθεί από κοινού, των εκδόσεων Cambridge University Press (2009, 2023) και Routledge (2013). Το πιο πρόσφατο βιβλίο της, που επιμελήθηκε από κοινού με τον Nick Hopwood, τιτλοφορείται “Agency and Transformation: Motives, Mediation, and Motion”.
Ο Yrjö Engeström είναι Ομότιμος Καθηγητής Εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι και Ομότιμος Καθηγητής Επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο. Είναι Διευθυντής του Κέντρου Έρευνας για τη Δραστηριότητα, την Ανάπτυξη και τη Μάθηση (CRADLE) στο Ελσίνκι, και επισκέπτης καθηγητής στο Rhodes University στη Νότιο Αφρική, και στο University West στη Σουηδία. Ο καθηγητής Engeström εφαρμόζει και αναπτύσσει τη θεωρία της Πολιτισμικής Ιστορικής Θεωρίας Δραστηριότητας (CHAT) και τη θεωρία της επεκτεινόμενης μάθησης (expansive learning) σε μελέτες αλλαγών στην εκπαίδευση, στην εργασία και σε κοινότητες, χρησιμοποιώντας τη μεθοδολογία των διαμορφωτικών παρεμβάσεων και το Εργαστήριο Αλλαγής (Change Laboratory). Το πιο πρόσφατο βιβλίο του «Concept Formation in the Wild» θα εκδοθεί από τις εκδόσεις Cambridge University Press τον Ιούλιο του 2024. Ο καθηγητής Engeström έλαβε τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορα στο Πανεπιστήμιο του Όσλο το 2005 και στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων στην Ελλάδα το 2018. Το 2021 έλαβε το βραβείο για τα δια βίου επιτεύγματα του Cultural-Historical Research SIG της Αμερικανικής Εταιρείας Εκπαιδευτικής Έρευνας.
ICT as instrumentality for transformative agency in education: Experiences from cultural – historical activity theory
Οι ΤΠΕ ως όργανο για την μετασχηματιστική δράση στην Εκπαίδευση: Εμπειρίες από τη θεωρία πολιτισμικής-ιστορικής δραστηριότητας
In studies on educational uses of ICT, there is a widely held consensus that digitalization has significant impact when it is put in the service of a vision or program of pedagogical transformation that is pursued by entire schools and communities. Such transformations require sustained collective agency on part of the practitioners and key stakeholders. We argue that besides affording new forms and contents of learning and instruction, digital technologies can and should serve as instrumentalities of transformative agency. In this keynote, we will first outline a vision for a deep and comprehensive transformation of learning and instruction in educational institutions. We will then present the conceptual framework of transformative agency by double stimulation, based on cultural-historical activity theory, or CHAT (Sannino, 2022). Using examples and experiences from CHAT-based studies and Change Laboratory interventions, we will then show how digital technologies, understood as elements in the multi-faceted instrumentality of education (Kerosuo & Engeström, 2003), can serve as second stimuli in the formation of transformative agency among practitioners, learners, and stakeholders.
Σε μελέτες για τις εκπαιδευτικές χρήσεις των ΤΠΕ, υπάρχει μια ευρέως διαδεδομένη συναίνεση ότι η ψηφιοποίηση έχει σημαντικό εκπαιδευτικό αντίκτυπο, όταν τίθεται στην υπηρεσία ενός οράματος ή προγράμματος παιδαγωγικού μετασχηματισμού που επιδιώκεται από εκπαιδευτικές / σχολικές μονάδες και από κοινότητες. Τέτοιοι μετασχηματισμοί απαιτούν διαρκή συλλογική δράση από μέρους των εκπαιδευτικών και των βασικών ενδιαφερομένων. Υποστηρίζουμε ότι εκτός από την παροχή νέων μορφών και περιεχομένων μάθησης και διδασκαλίας, οι ψηφιακές τεχνολογίες μπορούν και πρέπει να χρησιμεύσουν ως όργανα μετασχηματιστικής δράσης. Σε αυτή την προσκεκλημένη ομιλία, θα περιγράψουμε πρώτα ένα όραμα για έναν εκτεταμένο και διεξοδικό μετασχηματισμό της μάθησης και της διδασκαλίας στα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Στη συνέχεια θα παρουσιάσουμε το εννοιολογικό πλαίσιο της μετασχηματιστικής δράσης διαμέσου του διπλού ερεθίσματος, με βάση την Πολιτισμική Ιστορική Θεωρία της Δραστηριότητας (CHAT) (Sannino, 2022). Στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας παραδείγματα και εμπειρίες από μελέτες που βασίζονται στο CHAT και παρεμβάσεις που ακολουθούν τη μεθοδολογία του Εργαστηρίου Αλλαγής (Change Laboratory), θα δείξουμε πώς οι ψηφιακές τεχνολογίες, προσλαμβανόμενες ως στοιχεία των πολυεπίπεδων εργαλείων της εκπαίδευσης, μπορούν να λειτουργήσουν ως δευτερογενή ερεθίσματα (Kerosuo & Engeström, 2003) για να στηρίξουν τη μετασχηματιστική δράση των εκπαιδευτικών, των μαθητών και των άλλων βασικών ενδιαφερομένων.
References
Kerosuo, H., & Engeström, Y. (2003). Boundary crossing and learning in creation of new work practice. Journal of Workplace Learning, 15(7/8), 345-351.
Sannino, A. (2022). Transformative agency as warping: How collectives accomplish change amidst uncertainty. Pedagogy, Culture & Society, 30(1), 9-33.
Σπύρος Δουκάκης
Ο Σπύρος Δουκάκης έχει ολοκληρώσει προπτυχιακές σπουδές στα Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Πατρών και στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ (με υποτροφία από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών) και έχει αποκτήσει δεύτερο πτυχίο Πληροφορικής από το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής. Έχει πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές στις «Επικοινωνίες Υπολογιστών και Δίκτυα» στο Πανεπιστήμιο Leeds Beckett της Μεγάλης Βρετανίας, στη «Βασική και Εφαρμοσμένη Γνωσιακή Επιστήμη» στο διιδρυματικό πρόγραμμα του ΕΚΠΑ και του ΟΠΑ και «Σπουδές στην Εκπαίδευση» στο ΕΑΠ. Μετά την αναγόρευσή του σε διδάκτορα στον τομέα της εκπαίδευσης με έμφαση στις ψηφιακές τεχνολογίες στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, ολοκλήρωσε μεταδιδακτορική έρευνα στην εκπαιδευτική νευροεπιστήμη στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Υπηρετεί ως επίκουρος καθηγητής στο τμήμα Πληροφορικής του Ιονίου Πανεπιστημίου. Από τον Αύγουστο του 2023 έχει αναλάβει Πρόεδρος του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής. Έχει εργαστεί ως επικεφαλής ακαδημαϊκού τμήματος και εκπαιδευτικός στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος, ως ειδικός σύμβουλος για την επαγγελματική ανάπτυξη των εκπαιδευτικών στο Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής και έχει διδάξει σε προπτυχιακά και μεταπτυχιακά προγράμματα του ΕΑΠ, του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, του πρώην ΤΕΙ Αθήνας, της ΑΣΠΑΙΤΕ και της Ελληνικής Αστυνομικής Ακαδημίας. Έχει λάβει υποτροφία Fulbright για έρευνα στις ΗΠΑ και του έχει απονεμηθεί το Βραβείο Αριστείας στη Διδασκαλία από το Harvard Club of Boston. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν την διδακτική της πληροφορικής, την εκπαιδευτική νευροεπιστήμη, την εξ αποστάσεως εκπαίδευση και την εκπαιδευτική τεχνολογία.
Αξίζουν τα Εκπαιδευτικά Δεδομένα την Προσοχή μας;
Πόσο σημαντικά είναι τα εκπαιδευτικά δεδομένα; Τι συλλέγουμε; Πώς τα συλλέγουμε; Και πώς τα αξιοποιούμε; Μπορούν τα εκπαιδευτικά δεδομένα να επηρεάσουν την εκπαιδευτική διαδικασία και την καθημερινότητα των εκπαιδευτικών; Η ενίσχυση των διαδραστικών συστημάτων μάθησης, η ανάπτυξη του Ψηφιακού Φροντιστηρίου και άλλες σχετικές αλλαγές φέρνουν νέες δυνατότητες και εργαλεία στις τάξεις μας. Αυτές οι πρωτοβουλίες υπόσχονται να κάνουν τη μάθηση πιο αποτελεσματική και εξατομικευμένη, παρέχοντας δεδομένα που μπορούν να βοηθήσουν στην εκπαιδευτική διαδικασία. Θα κάνουν όμως τη διαφορά και θα φέρουν τον απαιτούμενο μετασχηματισμό ή θα αποτελέσουν μια τεχνοκεντρική επιλογή που θα αφήσει στο περιθώριο την ανάγκη για προσωπική επαφή και ανθρώπινη κατανόηση;
Χαράλαμπος Ζαγούρας
Ο Χαράλαμπος Ζαγούγας έλαβε το πτυχίο των Μαθηματικών από την Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1970. Το 1991 εξελέγη στη βαθμίδα του Καθηγητή στο Τμήμα Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Πατρών. Έχει διατελέσει Κοσμήτορας της Σχολής Θετικών Επιστημών, Πρόεδρος του Τμήματος Μαθηματικών, Διευθυντής του Τομέα Υπολογιστικών Μαθηματικών, Διευθυντής του Εργαστηρίου Υπολογιστών και Εφαρμογών, και Διευθυντής μεταπτυχιακού προγράμματος σπουδών στα «Μαθηματικά των Υπολογιστών και των Αποφάσεων». Το επιστημονικό του έργο διακρίνεται σε (α) βασική έρευνα στην Υπολογιστική Δυναμική, (β) εφαρμοσμένη έρευνα σε θέματα Νέων Τεχνολογιών στην Εκπαίδευση, (γ) ανάληψη και διεξαγωγή προγραμμάτων έρευνας, ανάπτυξης και (δ) συγγραφικό έργο (βιβλία, μελέτες, επιμορφωτικό υλικό κλπ). Τα τελευταία χρόνια η επιστημονική του δραστηριότητα εντοπίζεται κυρίως στο αντικείμενο των Εφαρμογών των Νέων Τεχνολογιών στην Εκπαίδευση συνεργαζόμενος παράλληλα με το Ερευνητικό Ακαδημαϊκό Ινστιτούτο του Πανεπιστημίου Πατρών (νυν ΙΤΥΕ – ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ), του οποίου διετέλεσε μέλος του Διοικητικού του Συμβουλίου και Υπεύθυνος Επιμόρφωσης των Εκπαιδευτικών για την Παιδαγωγική Αξιοποίηση των ΤΠΕ στην Εκπαιδευτική Πράξη.
Επιμόρφωση Εκπαιδευτικών για την αξιοποίηση των ψηφιακών τεχνολογιών στη διδακτική πράξη: Ο αντίκτυπος μιας 20-χρονης παρέμβασης στην εκπαιδευτική κοινότητα
Στην ομιλία αυτή θα παρουσιαστούν στοιχεία αναφορικά με τον σχεδιασμό, την οργάνωση, την υλοποίηση, την εξελικτική πορεία και τα αποτελέσματα μιας επιμόρφωσης εκπαιδευτικών για την αξιοποίηση και εφαρμογή των ψηφιακών τεχνολογιών στην εκπαίδευση, που μετρά ήδη 20 χρόνια παρουσίας στα ελληνικά πράγματα.
Θα δοθούν ποσοτικά στοιχεία, ενδεικτικά της παρέμβασης και του αντίκτυπου στο χώρο των εκπαιδευτικών και στην ευρύτερη εκπαιδευτική κοινότητα. Επίσης, θα δοθεί έμφαση στην παρουσίαση των απόψεων των εκπαιδευτικών, καθώς και των επιμορφωτών που συμμετείχαν στις πρόσφατες επιμορφώσεις, αναφορικά με τη συμβολή της επιμόρφωσης αυτής στη διδακτική τους συγκρότηση και στην επαγγελματική τους εξέλιξη, όσον αφορά τις ψηφιακές τεχνολογίες και τις αναγκαίες παιδαγωγικές ψηφιακές ικανότητες.
Παναγιώτης Τσιωτάκης
Ο Παναγιώτης Τσιωτάκης είναι μέλος ΕΔΙΠ στο Τμήμα Κοινωνικής και Εκπαιδευτικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου με γνωστικό αντικείμενο την Ηλεκτρονική Μάθηση και μέλος ΣΕΠ του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου. Αποτελεί μέλος της ερευνητικής ομάδας Ηλεκτρονικής Μάθησης και του Εργαστηρίου Πολιτικών Εκπαίδευσης Ηλεκτρονικής Μάθησης Διάχυσης Γνώσης και Καινοτομίας. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν την αξιοποίηση των ψηφιακών τεχνολογιών και τεχνολογιών τεχνητής νοημοσύνης στην εκπαίδευση, θέματα επαγγελματικής ανάπτυξης και επιμόρφωσης εκπαιδευτικών, τον σχεδιασμό προγραμμάτων ηλεκτρονικής μάθησης κ.α. Το δημοσιευμένο ερευνητικό του έργο εδράζεται σε αυτές τις επιστημονικές περιοχές, με συμμετοχές σε διεθνή και εθνικά συνέδρια και δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά και βιβλία. Έχει συνεισφέρει στον σχεδιασμό, στην υλοποίηση και στη συγγραφή εκπαιδευτικού και επιμορφωτικού υλικού πολυάριθμων επιμορφωτικών προγραμμάτων και μαζικών ανοικτών μαθημάτων που απευθύνονται σε εκπαιδευτικούς.
Διδάσκοντας (με) την ΤΝ: στο δρόμο για το μέλλον της διδασκαλίας και της μάθησης
Με την ομιλία μου θα επιχειρήσω μια σύντομη επισκόπηση και αναφορά σχετικά με το πεδίο της αξιοποίησης των γλωσσικών μοντέλων τεχνητής νοημοσύνης στην εκπαίδευση. Η χρήση αυτών των αναδυόμενων και ραγδαία εξελισσόμενων τεχνολογιών προσφέρει σημαντικά οφέλη, ωστόσο, αναδεικνύει και μια πληθώρα προκλήσεων και προοπτικών που διανοίγονται στο μέλλον. Σχεδόν δύο χρόνια μετά την παρουσίαση του ChatGPT στην καθημερινότητά μας, οι προβληματισμοί και τα ερωτήματα των εκπαιδευτικών είναι πολλά. Η προσπάθειά τους, συμμετέχοντας σε ηλεκτρονικές κοινότητες, να εντοπίσουν νέα τεχνολογικά εργαλεία και η αγωνία να συμβαδίσουν με τις νέες εξελίξεις είναι έκδηλες. Συνεπακόλουθα, η ανάγκη για επαγγελματική ανάπτυξη, που ικανοποιούν παρακολουθώντας αυτοβούλως ηλεκτρονικά εκπαιδευτικά προγράμματα, είναι πιο επιτακτική από ποτέ. Στο πλαίσιο της ομιλίας θα προσπαθήσω, λοιπόν, να σκιαγραφήσω πτυχές της προστιθέμενης αξίας που προσδίδει η υιοθέτηση της τεχνητής νοημοσύνης στη μαθησιακή διαδικασία, να επανατοποθετήσω την παιδαγωγική διάσταση στον πυρήνα της σχετικής συζήτησης, αλλά και να αναδείξω θέματα δεοντολογίας και ηθικής χρήσης σε ένα εκπαιδευτικό τοπίο που δε θα είναι ποτέ πια το ίδιο.
Μανόλης Κουσλόγλου
Ο Μανόλης Κουσλόγλου είναι Σύμβουλος Εκπαίδευσης Φυσικών Επιστημών, Διδάκτορας του Τμήματoς Φυσικής ΑΠΘ, ενώ έχει μεταπτυχιακές σπουδές στην Ηλεκτρονική Φυσική (Ραδιοηλεκτρολογία) και στη Διοίκηση Εκπαιδευτικών Μονάδων. Για περισσότερα από 20 χρόνια είναι επιμορφωτής ενηλίκων, ενώ είναι Επιμορφωτής και μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής Β’ Επιπέδου Φυσικών Επιστημών. Είναι μέλος οργανωτικών και επιστημονικών επιτροπών πολλών συνεδρίων σχετικά με τις Ψηφιακές Τεχνολογίες στην εκπαίδευση. Έχει συγγράψει δύο βιβλία: “Ένας Φανταστικός, Φυσικός Κόσμος! 202 πειράματα με υλικά καθημερινής χρήσης” και “MOBILE LEARNING: 20… Νανοσενάρια Φυσικής” (εκδόσεις Σαΐτα) που έχουν απελευθερωθεί στο διαδίκτυο με περισσότερα από 50.000 downloads. Επίσης, έχει δημοσιεύσει περισσότερα από 40 επιστημονικά άρθρα σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά και συνέδρια. Το… χόμπυ του είναι η ίδρυση και διαχείριση κοινοτήτων πρακτικής. Για τη διαδικτυακή ομάδα «Εξ αποστάσεως εκπαίδευση» με 53.000 μέλη εκπαιδευτικούς, έχει τιμηθεί από την Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας τον Ιούνιο του 2021. Πρόσφατο δημιούργημά του η κοινότητα μάθησης «Διδάσκοντας Φυσικές Επιστήμες» με 5.000 μέλη εκπαιδευτικούς Α’θμιας και Β’θμιας Εκπ/σης που εμπλέκονται με τη διδασκαλία των Φυσικών Επιστημών.
Κοινότητα πρακτικής «εξ αποστάσεως εκπαίδευση»: Διδάγματα μέσα από μια ιστορική αναδρομή με άγνωστες πτυχές
Η διαδικτυακή ομάδα facebook «εξ αποστάσεως εκπαίδευση», που έχει τιμηθεί από την Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας τον Ιούνιο του 2021, διαθέτει σήμερα 53.000 μέλη εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων. Αποτέλεσε σημείο αναφοράς στην Α’θμια και Β’θμια εκπαίδευση την εποχή της πανδημίας, διαδραματίζοντας έναν ρόλο που είχε και θεσμικές διαστάσεις. Πυρήνας της λειτουργίας της αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί η κουλτούρα της ανιδιοτελούς προσφοράς, με κύρια χαρακτηριστικά τον σεβασμό προς την προσωπικότητα κάθε ατόμου, την ευγένεια και την τεκμηριωμένη πληροφόρηση. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά διαμορφώθηκαν μέσα από ένα σύστημα κανόνων που τηρούνται αυστηρά. Οι εμπειρίες από τη διαχείριση δεκάδων χιλιάδων προσωπικοτήτων – μελών της ομάδας πολλές, τα διδάγματα ακόμη περισσότερα, τώρα μάλιστα που το πέρασμα του χρόνου βοηθά μια αναστοχαστική ματιά των εμπειριών και πεπραγμένων. Κατά τη διάρκεια της ομιλίας θα γίνει μια ιστορική αναδρομή στο σκεπτικό ίδρυσής της, στον τρόπο θέσπισης των κανόνων και στην πορεία της ως σήμερα. Στη διαδρομή αυτή γίνεται απόπειρα να αναδειχθούν χρήσιμα διδάγματα μέσα την ιστορία της που έχει άγνωστες πτυχές και έντονες κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις στην ελληνική εκπαίδευση. Αυτά τα διδάγματα θα μπορούσαν να έχουν μια ελάχιστη συνεισφορά στη βελτίωση του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος.
Δημήτρης Σερπάνος
Οι Τεχνολογίες της Πληροφορίας και των Επικοινωνιών, ως πυλώνας ανάπτυξης της εκπαίδευσης
Οι Τεχνολογίες της Πληροφορίας και των Επικοινωνιών (ΤΠΕ) αποτελούν έναν θεμελιώδη πυλώνα για τη σύγχρονη εκπαίδευση, προωθώντας τη μάθηση, την καινοτομία και την αλληλεπίδραση. Μέσω των ΤΠΕ, οι εκπαιδευτικοί μπορούν να ενσωματώσουν νέες διδακτικές μεθόδους, όπως η ψηφιακή διδασκαλία, η εξ αποστάσεως εκπαίδευση και η χρήση ψηφιακών μαθησιακών αντικειμένων, ενισχύοντας την κατανόηση και την πρόσβαση στη γνώση. Παράλληλα, οι μαθητές έχουν τη δυνατότητα να αναπτύξουν δεξιότητες που απαιτούνται στον σύγχρονο κόσμο, όπως η κριτική σκέψη, η συνεργασία και η ψηφιακή παιδεία. Συνολικά, οι ΤΠΕ αποτελούν το κλειδί για τη συνεχή εξέλιξη της εκπαίδευσης και της κοινωνίας.
Στο πλαίσιο αυτό, το ΙΤΥΕ «Διόφαντος» ως ο τεχνολογικός πυλώνας του Υπουργείου Παιδείας, υλοποιεί, συντηρεί και εξελίσσει, μια πλειάδα συστημάτων πληροφορικής, αλλά και σχετικών δράσεων, που κοινό στόχο έχουν να εφοδιάσουν την εκπαιδευτική κοινότητα με τις γνώσεις και τα εργαλεία, που θα διευκολύνουν και θα βελτιώσουν την καθημερινότητα του σχολείου, αλλά και την αποτελεσματικότητα γενικότερα της εκπαίδευσης.